Autor: Michał Culek

Jak zaczęła się Pana przygoda z dubbingiem ? – Migracje aktorskie spowodowane między innymi również tym, że na tak zwanej prowincji można było dostać mieszkanie (lub przynajmniej jego namiastkę), były na porządku dziennym i nie ominęły mnie. Warto nadmienić, że nim osiadłem w mieszkaniu w którym do dziś mieszkam, przeprowadzałem się czternaście razy ! (również zmieniając miasta) Gdy w 1981 roku wróciłem do Warszawy, w Teatrze Baj już czekało na mnie miejsce. Z podjęciem pracy nie było więc kłopotu, aklimatyzacja w zespole przebiegła dość prędko. Kilku kolegów już znałem z naszych festiwalowych spotkań. Mirek Wieprzewski swoją rozmową z kierownikiem produkcji spowodował pierwsze zaproszenie. Ani reżyser (Pani Maria Piotrowska) nie znała mnie ani ja dubbingu. Pamiętam tremę i kłopoty z „trafieniem” w tempo i brzmienie pierwszej dubbingowanej postaci. Był to jakiś filmik o zwierzątkach gdzie trzeba było zdubbingować i zwierzęta i ludzi. Po pierwszym nagraniu byłem przekonany, że już nigdy nikt mnie nie zaprosi. Widocznie jednak nie było aż tak źle, ponieważ po niedługim czasie zostałem zaproszony na kolejne nagranie i kolejne … Jakim postaciom użyczył Pan swojego głosu? Proszę wymienić kilka postaci, które przypadły Panu do gustu (które Pan polubił). – Niestety, nasz kontakt z postacią jest z reguły dość krótkotrwały, nie ma więc czasu na zbytnie „rozsmakowywanie się” w postaci. Wylatują też z pamięci często szybciej niż tam trafiły. Jedyna przeszkoda w ulotności tych spotkań jest czas ich...